ஆறாத வடுக்கள் .........

பல இரவுகளில் தனிமை 

எனைத் தத்தெடுத்துக் கொள்கிறது . ...

கனவுகள் இல்லாத . . .

கடைசித் தூக்கத்தில் கூட . . .

நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.

நெஞ்சு கனக்கிறது . . . 

ஏன் இவர்கள் . . .. . . 

இப்படி நடந்து கொண்டார்கள் . . .. .

எனக்கென யாருமில்லையென

அழுத போதெல்லாம் . . . .. 

ஆதரித்த அன்புள்ளங்கள்...

ஏன் எனை வஞ்சிக்கிறார்கள் . .. .

நனவுகளில் ஏற்பட்ட..

ஊமைக் காயங்களுக்கு..

கனவுகளில் தான் ...

மருந்திடப் பார்க்கிறேன் . . . ..

துயரங்களில் போது

ஏற்பட்ட தனிமையும் . . .

தனிமையின் போது

ஏற்பட்ட துயரமும் . . .

நினைத்துப் பார்க்கிறேன் . .

எனக்குள் தாழ் இட்டுக் கொள்கிறேன்....

பாவிகள் வாழ...

அப்பாவிகள் வீழ்கிறோம்,,,

ஏழைகள் எமக்கு ......

வெளிச்சம் போட...

சமூதாய நாவுக்குப் பயந்து

ஊமையாய் அழுகிறேன் . . .

இப்போது என்னிடம் 

மிச்சமிருப்ப தெல்லாம் . .

ஒழுங்கற்ற நினைவுகளும்

இரத்தம் சொட்டும் வார்த்தைகளும் தான் . . .

மூதூர்....சுஹைதா ஏ கரீம்