கறுப்புக்கல்

தியாக ஆடைகளில்

அந்தரங்கங்களாப் பேசிய நீ

வெள்ளாடைகளோடு 

விருந்திளராய் அழைத்து

ஹாஜிகளை குழந்தையாய் 

பார்த்த கஃபாவுக்குள்

உன் அச்சரத்துக்குள்

தியாக மை ஊற்றிக் கிடக்கிறது

தூரத்து முஸ்லீம் எல்லாம்

திரண்டு வந்து என்று சேர்ந்து

கறுப்பன் வெள்ளையன் என

பாகுபாடு ஏதுமிலா

கவலையுடன் கல்புருகி

கையேந்த தியாக உணர்வை

நெஞ்சுருக நினைத்துப் பார்க்க

வந்த ஹஜ்ஜே

படைத்தவனை நம்பி 

பாலைவனத்தினிலே

தாய் மகவை வைத்து விட்டுச்

சென்ற தோர் தியாகம் 

தாகம் தீர்க்க தண்ணீர் தேடிய

அன்னை ஹாஜராவின்

பாதங்களைப் பஞ்சாக்கினாய்

கறுப்புக் கல்லாய் நின்று

இப்றாஹிம் நபியின் 

உள்ளத்திற்கு கபனிட்ட வேளை

தியாகமே நீ எழுந்து நின்றாய்.

இஸ்மாயீலைக் குழந்தையாக்கி

இப்றாஹீம் எண்ணத்தை சோதித்தாய்

எல்லைகளைக் கடந்து

இறுகப் பிணைப்புடன்

ஏழை பணக்காரன் என்ற 

பாகுபாடு ஏதுமில்லா

ஆசைகளைத் துறந்து

இரக்கத்தை வலியுறுத்தி

கட்டளைகளை நிறைவேற்ற 

கற்றுத் தந்த பாடம்.

உலக மையத்தில் 

அடிக்கப்பட்ட ஆண்யே

அறபா மைதானத்தில்

எந்தப் பாதமும்

வெந்ததாய் சரித்திரம் இல்லை.

ஒரு வரி கூட 

யாரும் எழுதவும் இல்லை.

உன்னில் வேகப்பந்து 

அருள் மாரி சொரிய முன்

எங்கள் கண்களும்

தெரு மாரி பொழிந்து

அடங்கவில்லை.

அண்ணலாரின் கால்கள்

ஆர்த்தரித்த  பூமியே

உனது ஒவ்வொரு மண்ணும்

தியாகத் துகள்கள் தான்.

                           மூதூர்    சுஹைதா ஏ கரீம் 

வெள்ளவத்தை.